Mijn eerst reisverslag van Curacao!

Bon nochi dushi’s!

Vandaag, 3 December 3:23 op de Nederlandse tijd en 2 December 22:23 mijn tijd (Cura tijd) start ik met het schrijven van mijn eerste reisverslag. Het zal een beetje graven worden in mijn geheugen want ik zit hier ondertussen al 2 maanden. Dit zegt denk ik genoeg over hoe erg ik het naar m’n zin heb. Ik ben er nog niet aan toegekomen, of terwijl ik ben al helemaal gewend aan het luie relax leventje op Curacao, rustig aan dushi.. Toch wil ik niet alles zonder een tweede keer over terug gedacht te hebben voorbij laten gaan dus ga ik proberen mijn herinneringen op te halen van de afgelopen periode dat ik hier ben en dit wil ik graag met jullie delen! Ik zal dan ook bij het begin beginnen..

Voordat ik naar Curacao ging ben ik zoals jullie weten voor een tweede keer op vakantie geweest bij mijn 2 lieve vriendinnen Rosa & Lisa in Malta waar ik 2 keer een onvergetelijke tijd beleefd heb en veel leuke en nieuwe mensen heb ontmoet. Vanaf Malta ben ik doorgevlogen naar Curacao. Dit was een lange vlucht met 2 keer een overstap, 1 in Rome & 1 in Dusseldorf. De totale reis duurde ongeveer 17 uur.
Eenmaal aangekomen op Curacao was ik natuurlijk kapot en kon ik alleen maar naar een lekkere douch en een heerlijk bed verlangen! Gelukkig stond er een bekende voor mij klaar om taxi te spelen en mij naar mijn nieuwe huis te brengen.
Na een ritje van ongeveer een half uurtje rijden stond de huisbaas klaar om mij m’n sleutels te overhandigen en kon ik m’n spullen op mijn kamer kwijt. De huisgenootjes zaten gezellig bij elkaar buiten onder de palapa. Ik werd goed ontvangen en na een gezellig praatje ben ik lekker gaan douchen en slapen. Nouja, lekker.. Wat een verschil met wat ik gewend was!

Het éénpersoonsbed was super smal, het was super warm en de waaier aan het plafond maakte een naar tikkend geluid. Ook was ik er vanuit gegaan dat er lakens bij de huur inbegrepen waren, maar dit was helaas niet het geval. De eerste nacht was het dus slapen op een paar handdoeken en een sjaal.

De eerste 1/2 weken waren behoorlijk wennen voor me. Na een super gezellige tijd beleefd te hebben met een grote groep leuke en gezellige mensen op een prachtig eiland stond ik er opeens alleen voor. Ik kende nog niemand en de verwachtingen vielen behoorlijk tegen. Ik vond het eiland niet mooi tot wat ik toen had gezien, miste het comfort in het huis en was totaal onbekend met het eiland. (buitenom alle informatie die ik van te voren opgezocht en gekregen had)

Gelukkig kon ik de volgende dag gelijk met 2 huisgenootjes mee naar het strand! Dit was een hele happening want we gingen met z’n 3en op de scooter, met als motto: ‘alles is mogelijk op Curaçao’. In de hoop geen politie tegen te komen en een beetje proppen scheurden we een stuk of 5 straten door naar het strand. Toen we aangekomen waren zag ik het plaatje wat ik me van te voren had ingebeeld bij Curaçao! Een prachtig wit strand met helder blauwe zee, mooie palmbomen en gezellige strandtentjes met muziek en lekkere cocktails! Wat een heerlijke dag was dit, maar ik was iets te enthousiast. Ik dacht: Ik ben op Curacao, ik ben op dit prachtige strand, ik heb in malta ook al genoeg zon gezien, ik hoef me dus niet zo nodig in te smeren: bakken maar! Niet aan gedacht dat we hier natuurlijk veel dichter bij de evenaar zitten en dit dus niet zo’n slim idee was. Gelijk de eerste dag super erg verbrandt, met blaren op me gezicht en een vuur rode huid. Gelukkig kon ik after sun met aloë vera halen bij het winkeltje om de hoek, dit was enigszins wel wat verkoelend.

Ik had de eerste week nog geen auto en werk. Ik was dus totaal afhankelijk van m’n huisgenoten om ergens heen te kunnen. Fiets of lopend is hier niet mogelijk en het openbaar vervoer is ook zeker geen aanrader. Het is niet veilig genoeg hier en bovendien komt en gaat een bus ook gewoon wanneer ze zelf willen. Gelukkig kon een huisgenootje mij in het begin redden met het uitlenen en brengen/halen met haar scooter.
Binnen de eerste week heb ik gesolliciteerd, kennismakingsgesprek gehad en ben ik aangenomen bij kinderopvang Cura-Kids! Ik ben flexibel inzetbaar en werk ongeveer 5 middagen per week. Het loon ligt hier erg laag. Ik verdien Naf 8,50 (8,50 gulden is ongeveer 4 euro) Dat betekent dat ik in Nederland nog meer verdien met mijn supermarkt baantje terwijl ik als pedagogisch medewerkster gediplomeerd ben. De lonen liggen lager en het dagelijke leven is duurder.

Jaja, je kunt wel denken Babeth naar Curaçao, 1 grote vakantie, alleen maar strand, cocktails en feestjes, maar nee hoor er wordt ook gewerkt! En ik hang ook nog de toerist uit hier..

Mijn eerste toeristische dag was de dag dat ik samen met mijn huisgenootje Els naar Kura Holanda ging, het slavenmuseum van Curaçao. Het was best heftig om te zien, we lazen vooral veel informatie over wat er vroeger allemaal gebeurde en we zagen spullen die verzamelt waren uit die tijd. Zoals ijzeren kettingen waarmee de slaven vastgeketend zaten, oude brieven en kleding uit die tijd. We klommen in een kleine kelder wat vroeger een klein deel van een vervoersschip was, waar we het met z'n 2en al benauwd kregen maar waar ze met ontzettend veel mensen opgepropt zaten. Het was indrukwekkend om te zien en als Nederlander voel je toch een soort schaamte op het moment dat je door zo’n museum loopt op een voormalig slaveneiland. Ik heb er van geleerd en het was interessant om te zien!

Na het slavenmuseum moesten we natuurlijk even over de welbekende pontjesbrug lopen waar ik nog niet geweest was! Even een cocktailtje doen op het terras voor de mooie populaire gekleurde panden aan het water, wat'n uutzicht!


Ook 1 van mijn eerste uitjes was: de grotten van Hato, hier ging ik samen met 2 huisgenootjes Els en Marleen heen! In het o zo mooie rode crossbakkie van Els scheurden we richting het vliegveld op zoek naar de grotten van Hato! Alles staat hier ge-wel-dig aangegeven.. (Dus niet) en op straatbordjes hoef je ook niet te rekenen.. dan maar vragen aan de Curaçaoënaars langs de weg! Gelukkig wil iedereen hier al te graag 3 Nederlandse meisjes in een prachtig rood racemonster helpen dus de weg was zo gevonden!
Net aangekomen konden we nog gauw met de rondleiding mee doen. Dit begon goed want we moesten een hele lange stijle trap op en na een paar treden stond het zweet ons voor de kop en hijgden we het uit van vermoeidheid. We zagen het toen al niet meer zitten als dit de hele weg zo doorging. Gelukkig was dit alleen om bij de ingang te komen. In de grotten was het namelijk behoorlijk koel en erg donker. Gelukkig waren er lichten gemaakt en hadden we een leuke gids die een leuke rondleiding gaf. Hij heeft van alles verteld over het ontstaan van de grotten, het leven wat erin geweest is en een heleboel informatie over een heleboel moeilijke woorden, waar ik nog heel veel van weet......

Op dezelfde dag zijn we als afsluiting doorgereden naar de likeur proeverij van Curaçao. Je kunt hier in een klein fabriekje zien hoe de likeuren gemaakt worden, je kunt zien dat ze de likeur aan het maken zijn en het belangrijkste.. Alle smaken proeven natuurlijk! Mijn favoriet is: chocola.
Nou aangeschoten in de auto weer terug naar huis, want dat kan allemaal want we zijn op Curaçao! Iedereen rijdt hier altijd in de auto, of je nou dronken bent of niet, alles is mogelijk!


Wat heb ik nog meer gezien.. Campo! Dit zegt jullie misschien nog niks.. Het zei mij ook niks van te voren. 2 huisgenootjes vroegen mij: Babeth ga je mee naar Campo? Ja tuurlijk joh, leuk! Wat gaan we daar doen? Oh we gaan even een drankje drinken en gewoon even kijken.. Prima altijd in voor een drankje! Maar wat valt er eigenlijk te bekijken? Er werd al een beetje stiekem gelachen en eigenlijk was het alleen voor mannen, maar die avond was het ladies night! Dus de perfecte avond voor ons! En wat dacht ik.. 1 of andere club met wat tv'tjes waar seksfilmpjes op gedraaid werden & een paar halfnaakte vrouwen aan een paar palen met wat vieze oude mannetjes eromheen. Nou deze gedachte werd bijgesteld. Maar wel pas in de auto onderweg ernaar toe, het is namelijk gewoon 1 groot hoerenpark! Een huisgenootje liet me in de auto een verhaal lezen van een paar meisjes die daar heen geweest waren en een verslagje op internet hadden gezet. Best wel erg maar ik kreeg er alleen maar meer zin in! In boeken en films lees je wel over zulke situaties maar hoe ziet dat er nou in werkelijkheid uit.. Let’s go!
Na 10 keer verkeerd gereden en de weg maar weer gevraagd te hebben, kwamen we aan! Bij het naar binnen gaan betaalden we 10 gulden per persoon om binnen te komen en werden we gefouilleerd. Daar gingen we dan.. op naar de hoeren. Eenmaal binnen gekomen zag het eruit als een soort centerparcs. In het midden van de binnenplaats was een pleintje en aan de linker en rechterkant stonden allemaal roze huisjes. Wij dachten, laten we eens een kijkje nemen. We liepen tussen de huisjes door en wisten niet wat we zagen. Voor bijna elk deurtje stond een meisje met te weinig kleding aan, te hoge hakken, te dikke borsten en te dikke billen. Ze stonden zichzelf daar te verkopen. Sommige deurtjes en raampjes waren ook dicht, ik hoef denk ik niet uit te leggen wat daar gebeurde. Sommige huisjes hadden allerlei ‘speeltjes’ voor het raam hangen. Sommige huisjes waren de deuren open en konden we naar binnen kijken. We zagen dan allen een bed staan of hooguit een tafeltje met een spiegel erbij voor de meiden om zichzelf ‘mooi ’ te maken. We keken onze ogen uit en voelden een lichtelijk schaamtegevoel bij het idee dat wij daar rond liepen. Wij, 3 meisjes uit Nederland die wel genoeg geld hebben om voor ons zelf te kunnen zorgen, wij die daar als ‘toeristen’ komen kijken hoe die meiden hun brood moeten verdienen. Het idee wat ik erbij kreeg sprak ik dan ook uit: ‘Het lijkt hier wel een museum! ’ Deze opmerking was natuurlijk niet zo heel toepasselijk en mijn huisgenootjes moesten hier stiekem wel om lachen. Achteraf gezien ik ook wel, en deze opmerking hoor ik ook tot de dag van vandaag aan haha.

Tijdens het rondje lopen zag ik een man onderhandelen met 1 van de meisjes, ze stond voor het huisje tegen hem aan te dansen om hem op te winden. Ik vond het verschrikkelijk om te zien, het was blijkbaar niet goed genoeg voor hem en hij liep weg. Na een drankje gedronken te hebben liepen we nog 1 keer een rondje toen we langs een paar oude mannen op een bankje kwamen, m’n huisgenoten waren druk aan het kletsen en hoorden niet wat 1 van de mannen aan ons vroeg.. maar ik natuurlijk wel. 1 van de mannen vroeg ons toen we voorbij liepen: zoeken jullie nog een kamer of..? Mijn mond viel open en het duurde even tot het doordrong. Vervolgens zeg ik, meiden: Die oude man vroeg of we een kamer willen!! Gelukkig zijn we alle 3 al voorzien van een baan, haha!

Oke, al veel schokkende beelden gezien deze avond, maar nu was toch echt het moment waar we voor gekomen waren, de shows! En het was ladiesnight dus.. Een show voor de vrouwen! Met een drankje zaten we klaar in de zaal, op een lekkere bank met een podium voor ons met middenin een lange paal. Even wachten, en daar begon het dan! Eerst een paar nummers met halfnaakte vrouwen in bunnypakjes die heel ordinair stonden te shaken aan de paal en ook bij de mannen in het publiek langsgingen. Ennnnnn vervolgens! Een man in een doktersjas.. die met veel kleding aan begon maar met vrijwel niks eindigde! Ik wist niet meer waar ik moest kijken, keek ik naar rechts naar m’n huisgenootjes om met hun te praten zag ik achter hun een groot scherm waar porno op gedraaid werd en keek ik recht voor me zag ik het in real life.. De man dansde op de muziek en trok 1 voor 1 zijn kledingstukken uit, hij ging het publiek in bij de vrouwen langs en bij een aantal vrouwen waagde hij een ‘dansje’. Mijn huisgenootjes waren ervan overtuigd dat wanneer die onze kant op zou komen hij bij mij zou stoppen en ik ook zo’n leuk dansje zou krijgen. Toen hij halfnaakt steeds verder onze richting op kwam hielden ze het niet meer en sprongen ze van de bank, we konden het niet meer aanzien, ik sprong natuurlijk mee en staand in de deuropening keken we toch stiekem verder.. Er werden meiden op het podium gevraagd die op een stoel moesten gaan zitten en mochten helpen met het uittrekken van de kleding. Vervolgens werden ze zowat bereden onder toezicht van 200 man publiek. Waren wij even blij dat we daar niet zaten! Na de show vonden we het genoeg en zijn we naar huis gegaan, wat een avond!
Wat totaal iets anders is maar wat super leuk was, het Sea Aquarium. Op een vrijdagochtend ben ik samen met mijn huisgenootje Marleen hier naartoe geweest. Wat een dag, we hebben hele leuke dingen mogen doen en bekeken! We hebben flamingo’s gevoerd, een zeeleeuwenshow gezien, we hebben allebei een dikke kus gekregen van een zeeleeuw, we hebben haaien geaaid, pijlstaartroggen gevoerd en een hele mooie dolfijnenshow gezien! Ennnnnnnnnnnnn smiddags was het hoogtijd om naar Zanzibar te gaan, want daar zag ik mijn lieve vriendinnetje Sanne weer voor het eerst sinds een paar weken! Sanne kwam 2 weken op vakantie op Curacao en verbleef de eerste week bij een ander vriendinnetje en de 2e week bij mij!

Ondertussen dat ik al die leuke dingen gedaan heb was er ook iets minder leuks: Vervoer. Ik was al ongeveer een maand op het eiland en had nog steeds geen auto. Ik had al 3 keer een afspraak bij 3 verschillende verhuurders over het huren van een auto wat elke keer misgegaan was, want oja we zijn tenslotte op Curacao. Alle pech van de wereld heb ik gehad en dag 2 dat Sanne bij me was dacht ik eindelijk een auto te hebben. De auto werd afgeleverd bij m’n huis en toen ze de poort binnen kwamen rijden was mijn eerste gedachte: O MIJN GOD. Het was een hele lelijke witte oude auto met overal roest, schade en het leek alsof die elk moment uit elkaar kon vallen. Maargoed, na alle pech van de wereld gehad te hebben gehad, bijna alle auto’s hier roestbakkies zijn, en naar het strand te willen dacht ik: laat ik er maar genoegen mee nemen. Na uitleg van de 100 gebruiksaanwijzingen en het contract getekend te hebben dachten sanne en ik: eindelijk! Naar het strand! Hoppa gaan met die banaan! 3 straten doorgereden, nog niks aan de hand. Maar toen.. Ik bleef normaal rijden maar de auto begon kracht te verliezen. Nouja, zal er wel bij horen. Klein stukje verder, opnieuw. Gauw tanken bij het tankstation waar we voorbij reden. En door.. Het gebeurd opnieuw, maargoed parkeerplaats bij het strand gered. Even gezwommen en toen wouden we naar de Albert Heijn, onderweg staan we stil voor het stoplicht en de auto valt uit. Oke, dit is raar maargoed opnieuw starten en doorrijden! Het was druk op de weg dus we kwamen telkens maar 10 meter vooruit. Ondertussen is de auto al 10 keer uitgevallen en staan er ongeduldige antilianen achter me te toeteren. Auto weer opnieuw starten en nu was het rustig genoeg om een stuk door te kunnen rijden, dachten we! De auto viel om de 3 meter uit, de auto begon meeeega veel geluid te maken en de kracht nam af terwijl ik gewoon gas gaf. De paniek sloeg toe en ik reed de auto de berm in. Nog maar een keer proberen, we rijden weer en ik zie in mijn achteruit spiegel dat er ontzettend veel rook achter de auto vandaan komt! Sanne wat moet ik doen! De auto doet niks, hij valt steeds uit en er is allemaal rook! Oke: we gaan wel naar huis laat de Albert Heijn maar zitten. Sanne en ik weer 3 meter vooruit gekomen als de sleutel tijdens het ‘rijden’ gewoon uit het contact valt maar de auto aanblijft! Wat overkomt ons nou weer! Voor het volgende stoplicht valt de auto weer uit en ik rij de auto de berm in. We besluiten de verhuurder te bellen maar ik heb natuurlijk alleen mijn Nederlandse telefoon mee dus dit wordt weer lekker duur. Na 10 minuten uitleg over waar langs de weg staan met de auto op een onbekende plek komt de verhuurder met tegenzin onze kant op. Wat was ik blij dat Sanne bij me was, want het werd al donker en we stonden op een onveilige plek. We hadden besloten dat we niet meer met deze auto verder wilden, wat ze ook zouden zeggen. De auto was niet veilig genoeg en ik ga niet voor zo’n auto betalen. Na het hele drama hebben uitgelegd en flink wat overlegd en gediscusseerd te hebben kon ik gelukkig van het huurcontract afzien en kreeg ik mijn borg en huur terug. Dit duurde enige tijd want ze hadden mijn geld ondertussen al uitgegeven maar uiteindelijk zijn we met geld en een goede service veilig thuis gebracht. Maar ik zat zonder auto, alweer! We besloten dat het tijd was om leuke dingen te doen en dit gaat niet zonder vervoer dus we kozen voor het zekere, een paar dure bedrijven bereikt en we konden de volgende ochtend gelijk en dure luxe auto in ontvangst nemen, met airco! Wat een avontuur hier, die auto’s!

Eindelijk konden Sanne en ik onze vakantie samen vieren, en dat is ook zeker goed gelukt. We hebben vooral veel hele mooie strandjes bekeken, veel feestjes gehad en lekker uiteten geweest!

We zijn één van de dagen naar Cas abou geweest, een prachtig strand. We gingen met een aantal huisgenoten en buurtjes vroeg weg, we hebben met een groep op het strand gelegen en we zijn rond 3 uur doorgereden naar de Blue Room. Dit is een grot aan de zee met alleen een gleuf om binnen te komen. Als het water hoog staat moet je onder water doorzwemmen om binnen te komen. Door het donker in de grot en het felle zonlicht door de ingang van de gleuf krijg je een super mooi effect, heel helder blauw water! We hadden de snorkelsets mee en de buren een onderwater gopro, super leuk! Om hier te komen moesten we per kano of per boot, er waren niet genoeg kano’s voor 11 mensen dus het werd de boot! Dit maakte het extra leuk, want de kapitein was zo gek als een deur. De grootste verhalen over zijn 3 vrouwen, gewapende kinderen en zijn heftige jeugdleven vlogen ons om de oren. Wat een man! Na afloop moesten en zouden we zijn eigen recept proberen: oranje frietjes. Wij hadden geen geld meer over dus in ruil voor de frietjes kreeg hij een joint van de jongens.. goede deal toch? Curacao blijft Curacao. Alles kan. Hij woonde in een huisje middenin het bos, vanaf waar we met de boot opstapten. Hij had allerlei wapens thuis liggen en tuurlijk mochten de jongens ook even proberen. Maar hallo, dat wil ik ook! Zijn dochter van 3 jaar loopt tenslotte ook de hele dag met een pistool in haar hand, dus waarom ik niet? Wat gaaf, vanaf een dakterras bij zijn huis heb ik met 2 wapens gericht en ook nog goed geschoten! Woehoooe i did it!

Wat was het heerlijk om even weer een echte vriendin van thuis bij je te hebben, gezellig bijkletsen en weer even dingen delen waarvan vrienden van hier niks weten. Ook is Sanne een dagje gezellig met mij mee geweest naar mijn werk, om te kunnen zien hoe het hier op de kinderopvang is en om me te kunnen helpen! Het afscheid was even moeilijk maar daarna ging alles al snel weer z’n gangetje..


Ongeveer een weekje geleden ben ik met Els, Marleen en Kevin haar vriend die op vakantie was naar de boka’s geweest. Dit is een heel mooi natuurgebied waar je rotsen kunt bekijken waar het water heel heftig tegenaan klapt. Het is super mooi om te zien en je kunt er hele mooie foto’s maken. Na de boka’s moesten en zouden we natuurlijk naar de welbekende: Jaanchies. Een restaurantje op bijna het puntje van het eiland waar geen menukaart is. Ja die is er wel, een lopende! Namelijk de eigenaar van Jaanchies. Hij komt bij je aan tafel zitten en verteld je de menukaart uit zijn hoofd, zonder prijzen dus het is maar gokken op een redelijke prijs tijdens je keuze. De man was ontzettend leuk en grappig, en bij hem hebben we zelfs Leguaan gegeten! Hier staat het restaurantje bekend om en het is iets wat je op het eiland geprobeerd moet hebben! Een huisgenootje van mij koos als gerecht: geit! Nog nooit van gehoord.. Ik heb hier wel van geproefd dus ik kan nu zeggen dat ik geit en leguaan gegeten heb.. Zo maak je nog is wat mee!


Afgelopen weekend heb ik het leukste feestje tot nu toe op het eiland gehad! Ons duitse buurmeisje Julia was jarig, we gingen eerst indrinken bij hun huis om vervolgens in de Loko bus te gaan. De Loko bus is hier ook iets populairs, het is een party bus. Het is een oude schoolbus, alle ramen zijn eruit gehaald en de bus is in felle kleuren geverfd. Achterin de bus staat een grote geluidsbox en de muziek staat keihard aan! Iedereen neemt drank mee en dan kan het feestje beginnen. We rijden ongeveer 2 uur het eiland over, iedereen drinkt en danst in de bus! Vervolgens werden we afgezet bij de full moon party. Wat een feest! Het leek wel een festival, met drank en eet tentjes, een groot podium met artiesten en goede muziek! We waren met een grote groep, dat was erg gezellig. Ook hier hebben ze zwarte pieten en die gaan gewoon stappen! Ze zijn al donker van huidskleur maar schminken zichzelf alsnog helemaal zwart! Ze lopen in super leuke pietenpakjes en gaan helemaal los! Hier waren natuurlijk een paar foto’s en filmpjes van nodig! Na een lange rit naar huis, en vanaf half 11 tot half 5 gefeest te hebben was het tijd voor een gebakken eitje en mijn ‘heerlijke’ bed!


Ik zal vast van alles vergeten zijn, maar daarvoor moet je erbij zijn, ik heb de helft tot nu toe niet kunnen vertellen maar anders kan ik beter een boek schrijven! Zo zijn jullie in elk geval alvast een beetje op de hoogte en ik hoop dat ik binnenkort nog meer leuke verhalen kan typen!

Dikke kus vanuit Curaçao, Babeth
Ayó!!!!